Στις αρχές του εικοστού αιώνα, η Μαρία Μοντεσσόρι,
μία από τις πρώτες γυναίκες γιατρούς της Ιταλίας, ήταν μία αληθινή πρωτοπόρος, απορρίπτοντας πολλές κοινωνικές νόρμες που σχετίζονται με τους ρόλους των φύλων στην εποχή της.
Αρχικά είχε σαν σκοπό να γίνει μηχανικός, αλλά στη συνέχεια αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική.
Μετά την αποφοίτησή της, η Μοντεσσόρι βρήκε απασχόληση στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο, και ξεκίνησε τη δική της πρακτική. Εκεί άρχισε να πραγματοποιεί τη διάσημη της έρευνα και να μελετά πώς διανοητικά ανάπηρα παιδιά μπορούν να εκπαιδευτούν, το οποίο θα αποτελέσει και τη βάση για τις εκπαιδευτικές μεθόδους της για όλους τους φοιτητές.
Όταν ήταν 36 ετών, η Μοντεσσόρι ίδρυσε ένα πειραματικό σχολείο, όπου θα μπορούσε να δοκιμάσει τις μεθόδους εκπαίδευσης της.
Ταξίδεψε, μιλώντας εκτενώς στην προσέγγισή της με την εκπαίδευση, καθώς επίσης και σχετικά με τα δικαιώματα των γυναικών και την ειρήνη. Πίστευε ότι η ειρήνη θα μπορούσε να διδάσκεται στην εκπαίδευση, σε αντίθεση με Μπενίτο Μουσολίνι στην Ιταλία. Έφυγε από τη χώρα της, το 1932 και αργότερα ήταν υποψήφια για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης έξι φορές.
Ακόμη και στην προσωπική της ζωή, ήταν ασυνήθιστη για την εποχή της. Είχε ένα γιο, τον Μάριο, αλλά δεν παντρευτεί τον πατέρα του.
Η Μοντεσσόρι άφησε μία σπουδαία κληρονομιά με τις εκπαιδευτικές μεθόδους της, αλλά και με την στάση ζωής της .
πηγή: madata.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου